Welkom

Op een dag stond hij daar, in onze winkel, totaal onverwacht, Pieter van Hoye, de man die anno 1936 onze boekhandel oprichtte.
94 lentes jong, en bijzonder goed van memorie, al sprak hij wel wat luid, een beetje hardhorig, dachten we (potdoof bleek uiteindelijk, maar hij kon wel uitstekend liplezen).

De toenmalige boekhandel-drukkerij-papierhandel De Boekuil was gevestigd in een piepklein pandje op de Kerkendijk in Borgerhout, vlak over het Xaveriuscollege. Een all-in-one avant la lettre dus. Bovendien kon je er ook boeken huren, die je dan desgevallend later kon aankopen.
Een ledig mens is des duivels oorkussen, moet hij gedacht hebben. En wij die meenden dat we onze handen reeds vol hadden, enkel en alleen met het slijten van boeken.

"Schoolboeken" riep hij, "daar valt geld mee te verdienen".
Ofschoon de praktijk ons leerde dat dit niet zo is, durfden wij deze éminence grise niet tegen te spreken.
"Schoolboeken" herhaalde hij op een samenzwerende toon (alsof hij ons deelgenoot wilde maken van de geheime confrèrie der Boekuilen) "en, niet te vergeten, duidelijke afspraken met de paters".
"Ik deed het als volgt," ging hij verder."
"Aan het begin van het schooljaar kwamen de leerlingen klassikaal hun schoolboeken aankopen. Om één en ander vlot te laten verlopen kwamen ze binnen via de winkeldeur (zonder boeken) en gingen ze buiten (met boeken) via de gang."
Verbluffend eenvoudig, dachten we, een soort roterende verplichte klandizie. In gedachten zagen we ze lopen, de klastitularis (uiteraard een Pater Jezuïet) op kop, destijds waarschijnlijk nog in zwarte toog en daarachter onder zachte dwang een dertigtal Kartouchkes*, langs de winkel binnen en via de gang weer buiten.
Ernest Claesachtige toestanden, en dit warempel op de Kerkendijk in Borgerhout. Schone tijd, dachten we.

Zo onverwacht als hij gekomen was, zo snel is Pieter Van Hoye weer weggegaan, ons ietwat verweesd achterlatend. En wij die nog zoveel te vragen hadden. Zoals waarom hij zo'n rare naam aan onze boekhandel gegeven heeft, en waarom we nooit of te nimmer een boekuil (in de volksmond boekenuil) in een vogelgids aantroffen.
Voor we het vergeten, in '56 hebben onze ouders de zaak (die ondertussen naar de Stenenbrug verhuisd was) overgenomen, en in '84 hebben we ons filiaal in Mortsel geopend.
In 2002 hebben we onze winkel in Mortsel grondig verbouwd. Centraal is er nu een winkeldeur én opzij een gang.